Των ονείρων η αταλάντευτη απειθαρχία Με πεισμώνει! Στέκουν αλαργινά και θαρρείς μ’ εμποδίζουν Είμαι τόση μικρή… Παραδέρνω πάνω στα κύματα Παλεύω όρθια να σταθώ! Κι αυτά! Σαν κακομαθημένα παιδιά, Αιωρούνται στου Ουρανού το Υπέροχο! Ελάχιστα πιο πάνω απ’ το κεφάλι…