Ξάφνου η πόλη γέμισε ήμερα θεριά! Ανθρώπους ήμερους και καλοκουρδισμένους, άψογα συντονισμένους στους ρυθμούς μιας αιώνιας εξημερωμένης ενηλικίωσης, καλπάζουσας και σε προχωρημένο στάδιο με άγνωστη ποιότητα ζωής. Τα πρωινά όλο ευγνωμοσύνη πηγαίνουν στη δουλειά να εξυπηρετήσουν άλλους ήμερους ενήλικες· να…

Στον Αργύρη Χιόνη Εις υγείαν! Και μεμιάς πιάσανε πάτο. Ρούφηξαν το κρασί που έκανε τα ποτήρια τους να ξεχειλίζουν από μέθη στην υπόγεια εκείνη ταβέρνα, τη γεμάτη από ποίηση, καπνούς κι από βρισιές. Ναι, τη γνωστή. Άγνωστοι μεταξύ τους βρέθηκαν…

Άνοιξε το στόμα του. Απομακρύνθηκα. Να αποφύγω τα πυροβολητά, τα σκάγια και τα βλήματα. Παρά τις επιδέξιες κινήσεις και τους ελιγμούς μου δεν τα κατάφερα. Ανήμπορη και αμίλητη στάθηκα μπροστά στο μεγαλείο της αιώνιας, της καταδυναστεύουσας, της ισχυρής και έμπειρης…

Ξημερώματα του χειμώνα, πριν το χάραμα η πολιτεία φάνταζε μαγική: ισχνές σκιές αερικών, που επισκέπτονται τ’ ανθρώπινα μονάχα όταν το κρύο πέφτει βαρύ, τ’ απογυμνωμένα δέντρα· νεράιδες περήφανες, ντυμένες στ’ άσπρα αποκαλύπτουν σ’ ολάκερη την πλάση τις καλοσχηματισμένες καμπύλες τους,…

Μια γιγάντια κλειδαρότρυπα η αυλή του σπιτιού. Ανάμεσα σε λουλούδια ευωδιαστά και σε σοφά βοτάνια ρίζωσε μια ξύλινη καρέκλα, ξερόχορτο του αγρού. Καθισμένη πάνω της μια γυναικεία μορφή, πλαισιωμένη από τα πυρόξανθα κι έπειτα γκριζωπά κι ύστερα ολόλευκα μαλλιά της,…