ΑΝ

Αν σου χαρίσω μια σιωπή, τότε φυλάκισέ την, είναι τα λόγια της βαριά, αβάσταχτα τα μυστικά, που κρύβει κάθε λέξη…   αν σου χαρίσω μια πληγή, με ελπίδα φρόντισέ την είναι το τραύμα της βαθύ, ανίσχυρη κι’ η προσμονή, που…

(ΤΥΡΡ)ΑΝΙΑ

Η νύχτα σάλεψε κι αυτός ακόμη εκεί Σ’ ένα ποτήρι ουίσκι Ρίχνει όλες τις πληγές του Ρίχνει εκείνο το κορίτσι… Το κοιτά, μα δεν το πίνει. Μη χαθεί η ανάμνηση εκείνη… Κάθε άλλη την πέταξε στη λήθη. Ξυπνά για να…

ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ

Έμαθα να σε βλέπω να φεύγεις κάθε μας συνάντηση ήταν και μια νέα γνωριμία σε δωμάτια κλειστά να νιώθω την πνοή σου ξέροντας πως πάλι θα χαθείς έρχεσαι για μια στιγμή και ύστερα χάνεσαι ξανά στα φώτα Ξέρω καλά πού…

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΚΡΥΟ

Περιμένοντας στο κρύο πάγωσα πάγωσα περιμένοντας πάγωσα σιγά σιγά με το χρόνο εκεί, εκεί εκτεθειμένη εκτεθειμένη στο ψύχος στο ψύχος της ψυχρότητας… κ αλήθεια στο λέω προχώρησα προχώρησα ενάντια όμως στο τέλος τίποτα… …πάγωσα περιμένοντας στο κρύο    Ανδρομάχη Πλιάκου

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

Κέντρο εσύ και όλα γύρω σου γυρνάνε Πλέκουν κόμπους οι σκέψεις με τα συναισθήματα Παρέα σου όσα στερήθηκες σου σιγοψιθυρίζουν να έρθεις στο χορό Μα εσύ μονάχος μένεις Και με παρέα και πάλι μόνος Δε θες τη γύμνια σου να…

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Όλα που πάσχισες για ν’ αποκτήσεις, τα ‘βγαλες στο παζάρι κι’ ούτε ένα βλέμμα δεν τα πρόσεξε. Δεκάρες και μονόλεπτα η σοδειά σου, από ελεημοσύνη πιο πολύ. Και συ που σύναξες τον θησαυρό με χίλιες δυο στερήσεις κι αγωνία, όταν…

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Αλήθεια, πόσες φορές δε σε κράτησε ο ύπνος στα στεγνά σεντόνια; Πόσες φορές πήγες να πιεις ένα ποτήρι νερό στην κουζίνα, και δε γύρισες πίσω…; Αλήθεια, πόσες φορές τράβηξες τις στιγμές δίπλα σου να κλάψουν; Κι αυτή η γαμημένη σταγόνα…

ΕΡΩΤΑΣ

Χύθηκε το άρωμα η μέλισσα της ηδονής, σπαρταρά στων κρίνων την σπορά   Γερμένος στην αγκαλιά σου στον σπαραχτικό ύμνο των φιλιών σου αποκοιμιέμαι γλυκά   Ω! θεά της ομορφιάς Ιέρεια της λευκότητας στης αγάπης την ηδονή των ενστίκτων μυστικοί…

ΑΝΘΡΩΠΟΣΟΦΙΑ

Στο άνυδρο σύννεφο, σε πήραν να πιεις. Γκρίζος ο ουρανός, χωρίς φως, σε ένα απέραντο του ματιού σκούρο, να φτάνει στα πέρα. Και συ, που προέκυψες παράφορος, που γιόμισες τα μέσα σου, κενό, να προβάλλεις εξουσιαστής. Μοναχά, που σ’ αγκαλιάζουν…

ΑΠΩΛΕΙΑ

Έστειλα τα όνειρα ταξίδι. Κι αυτά έριξαν πέτρα πίσω τους και δεν ξαναγύρισαν. Και δεν μπορώ να σε δω μέσα απ’ αυτά πια. Κι απ’ τη φωτογραφία σου ο χρόνος έσβησε τα χρώματα. Κι έμεινε η εικόνα σου στα μάτια…