Στο άνυδρο σύννεφο, σε πήραν να πιεις. Γκρίζος ο ουρανός, χωρίς φως, σε ένα απέραντο του ματιού σκούρο, να φτάνει στα πέρα. Και συ, που προέκυψες παράφορος, που γιόμισες τα μέσα σου, κενό, να προβάλλεις εξουσιαστής. Μοναχά, που σ’ αγκαλιάζουν…