Δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για εμένα. Ω Θεέ μου! Τραίνο δε με πάτησε, αλλά τα σωθικά μου και πάλι διαλύθηκαν. Σα μαχαίρι πονάει η πληγή, μαχαίρι μπήκε στο σώμα και τα όργανά μου; πλέον μπορώ να μετρήσω όλα μου τα οστά…
Το διαγώνισμα
Η δασκάλα τούς βάζει διαγώνισμα, κοιτάει να δει αν κάποιος αντιγράφει. Κλεφτές, λοξές, κρυφές ματιές, να λύνει ασκήσεις μόνος ο μαθητής πρέπει να μάθει. Και ένας μαθητής, σε εκείνο το θρανίο το τελευταίο που έχει σιωπή Δε σκέφτεται μήτε…
Τα δάκρυά μου Κύριε
Τα δάκρυά μου Κύριε, φωτιά είναι που καίνε τη Γη. Πόσα δάκρυά μου ακόμα θες, πόσο σκληρά με δοκιμάζεις; Τα δάκρυά μου Κύριε, πόνος ψυχής που τρέχει. Δεν είναι τα μάτια μου αυτά που κλαίνε, αλλά η ψυχή μου…
Μια ανάσα η ζωή…
Ήρθαμε στον κόσμο αυτό και έχουμε ημερομηνία λήξης. Ένα σφύριγμα είναι η ζωή, λήγει ξαφνικά πριν εσύ σφυρίξεις. Ένα ταξίδι είναι η ζωή, με περίεργες και απότομες εξελίξεις. Ζήσε τη τώρα που μπορείς και μην κοιμάσαι, διότι θα καταλάβεις…
Πηνελόπη
Σαν τη Πηνελόπη σε περιμένω, δε ντρέπομαι να το παραδεχτώ. Με αφήνουν αδιάφορη τα λόγια των άλλων γιατί στην αγάπη σου έχω χαθεί. Νύχτες ολόκληρες μόνη κοιμάμαι -υφαίνω και ξηλώνω. Κανένα δε θέλω, μόνη μου να’μαι, ζω και αναπνέω…
Πες της
Φοβάμαι. Φοβάμαι να της δείξω πόσο πολύ την αγαπώ. Να της εξομολογηθώ ότι την καρδιά μου έχει κατακτήσει. Αλλά φοβάμαι πως για αδυναμία η αγάπη μου θα περαστεί και πως την ειρωνεία της θα δεχτώ και την απόρριψη. Φοβάμαι. Φοβάμαι…
Θα ξανάρθεις…
Θα ξανάρθεις, τώρα το βλέπω με τα μάτια της ψυχής και με την ίδια μου την καρδιά που το φωνάζει. Τώρα το βλέπω, πλησιάζει εκείνη η ώρα, θα έρθεις και θα μου πεις πόσο σου έχω λείψει. Θα έρθεις όταν…
Αμφιβολία…
Αμφιβολία. Ω! ναι, αμφιβολία, την καρδιά μου έχει κυριεύσει. Αμφιβολία, γεμάτο το μυαλό αμφιβολία πως κάποιος άλλος την καρδιά σου έχει κλέψει. Αμφιβολία, το μυαλό μου κυριεύει, αμφιβολία σα μαχαίρι κοφτερή. Αμφιβολία πως στη ζωή σου θέση πια δεν έχω…
Η θλίψη μου δε θα μείνει αναπάντητη
Η θλίψη μου δε θα μείνει αναπάντητη, τα δάκρυά μου αν και στέγνωσαν, και αυτά θα πληρωθούν. Διότι ο Κύριος και Θεός μου με άκουσε και με αόρατό Του χέρι με παρηγορεί. Η θλίψη μου δε θα μείνει αναπάντητη, στο…
Η δίκη
Κόσμος πολύς ερχόταν, στο δικαστήριο από το πρωί. Να τιμωρήσουν αυτόν που εγκλημάτησε, ήθελαν με πάθος και ορμή. Όλοι τους σιώπησαν, όταν στην έδρα ανέβηκε ο δικαστής. Συγγενείς των θυμάτων βουβά θρηνούσαν, ήταν για εκείνους και μία απόφαση τιμής.…