Έγραψα σ’ ένα χαρτί μόνο τ’ όνομά σου και το ‘στειλα. Πήρε το πρώτο βραβείο ποίησης. Παμψηφεί! «Αδιάβλητος ο διαγωνισμός…», είπανε οι κριτές. «…και αξιοκρατικός», συμπλήρωσαν οι συμμετέχοντες. Έτσι είπανε! Δημήτρης Κολιδάκης
ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑ
Στο κύτταρο της μνήμης Στη λήθη της ζωής Καρτερικά αποδημούν τα πουλιά της νιότης Γύρω η πλάση συναινεί στην μποντλερική* συναίρεση των αισθήσεων Κείτεται βαρύς ο ήχος της υπερβάλλουσας συνείδησης Χορδές τόξων αναπαράγουν ατέρμονες στιγμές Ερωτοτροπούν Αν μπορέσεις στέψε τη…
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ
Βραδιάζει Και η αναδυόμενη θεά Ανάβει τα κεριά της νύχτας Για να αρχίσει ο χορός των Nηρηίδων. Τα φώτα που τρεμοσβήνουν Στους μακρινούς ορίζοντες, Ζεσταίνουν τις ψυχές των μισοκοιμισμένων γλάρων Για έρωτες σε απρόσιτα γκρεμοτόπια. Η πλαστικότητα της πνοής των…
ΕΡΩΤΙΚΟΝ
Τα πυρόεντα, τα πυραύγινα μαλλιά σου, γιατρικό της αμουσίας στ’ αρχίνημα της θάλασσας, στην αλήθεια του μετώπου Δρόμος με πάλλευκο χαλίκι στρωμένος σκεπάζει το χειμώνα, το χρήμα, το χρησμό τον κομμένο στη μέση απ’ τον αλαλαγμό του μαυροσύννεφου Τα μελαμψά…
ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
Συνταξιδιώτες ήμαστε σε κείνο το βαγόνι, βουτηγμένη εγώ σ’ ένα αδιάφορο βιβλίο κι εσύ σε έναν ατέλειωτο μονόλογο με το διπλανό σου, νόμιζες πως συνομιλείς, φροντίζοντας τακτικά να επαναλαμβάνεις τ’ όνομά σου. Ήθελες να προλάβεις πριν τελειώσει το ταξίδι, την ιστορία…
ΑΡΑΓΕ
Ο κάθε ένας έχει τη δική του χαρά. Τον δικό του πόνο Τον δικό του σταυρό Μα αν εσύ το ζητήσεις – Στεφάνι θα πλέξω Στίχο θα γράψω και ένα αστέρι θα νοικιάσω για την αγάπη σου Δάκρυ των ματιών…
ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΑΓΡΑΦΕΣ
Σε πόσα δίκοπα αφέθηκες και πληγές δε φοβήθηκες; Γλυκιές, μου ΄λεγες, είν’ οι χαρακιές, σαν το μη φωτιά. Στασίδι αναμονής σου. Γιόμισε δυο ποτήρια, ένα μ’ αλήθειες κι ένα με ψέματα· μπέρδεψέ μου τα. Το σωστό μη μου δείξεις,…
ΠΑΡΑΤΑΙΡΗ…
Ανάγκη να ‘λειπες τρανή μουριά Η παρουσία σου μια υπενθύμιση Κείνων που χάθηκαν στου χθες τη βουή Κείνων που μέσα μας με κόπο ζουν Στον ίσκιο σου αχνές φιγούρες ξαποσταίνουν Στους κλώνους σου η κούνια η ξύλινη κρέμεται Και…
ΣΤΟ ΑΜΟΝΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
«Οι κρυφές συλλαβές, όπου πάσχιζα την ταυτότητά μου να αρθρώσω» (Οδ. Ελύτης, Άξιον Εστί) Ξεκίνημά του η κορφή κάποιου βουνού πλασμένη από χώμα γήινο και από τα λόγια του μύθου… Στο διάβα του κόβει τη γη των Φιλίππων και…
Ο ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ
Ο υπογράφων «αντ’ αυτού», δεν είμαι εγώ… Εγώ επέδωσα τα διαπιστευτήριά μου. Πάει καιρός που αφήνω τους άλλους αντί εμού, να υπογραφούν στ’ απολεσθέντα όνειρά μου! Γιάννης Κανδύλης