Βροχή, παιδί του φθινοπώρου, βρυχάσαι θριαμβολογώντας πάνω στο ηττημένο καλοκαίρι, φτιάχνεις σταγόνες πόνου και θανάτου τραγουδώντας το πένθος, γίνεσαι τυφώνας διαταγμάτων και αποφάσεων τέλους! Οι βροντές σου φωνάζουν το φόβο! Μουγκές αστραπές δυστυχίας φωτίζουν την πτώση και καταιγίδες μαχαιριών πληγώνουν…